هنگامی که پیامبر خدا (ص) از جنگ تبوک بر می گشت ، سعد انصاری یکی از کارگران مدینه به استقبال آن حضرت آمد .

وقتی رسول خدا (ص) با او دست داد ، لمس دستهای زیر و خشن مرد انصاری ، حضرت را تحت تأثیر قرار داد و برای همین از او پرسید : چرا دستان تو اینطور کوفته و خشن شده ، آیا ناراحتی خاصی به تو رسیده ؟

عرضه داشت : یا رسول الله ! خشونت و زبری دستان من ، بر اثر کار با بیل و طناب است که به وسیله آنها زحمت می کشم و مخارج خود و خانواده ام تامین می کنم .

در این هنگام ، پیامبر اکرم (ص) دست او را بوسید و فرمودند : " این دستی است که آتش جهنم آن را لمس نخواهد کرد " .

اسدالغابه ، ج 2 ، ص 72

آنان که جان خود را به جان خود دادند ، جان گرفتند...

و آنان که جان گرفتند را شهادت دادند ...

جمعی جان دادند و جان گرفتند ؛ جماعتی جانشان را گرفتند و جانشان ندادند ....

در حاشیه ی دادنامه چنین نوشته بود :

/ سزای آنان که جان دادن را نگرفتند ، جان کندن است .

همه مجاب شدند ؛ آب شدند ...

آنان که یک عمر مرده اند ، یک لحظه هم شهید نخواهند شد ..

شهادت ، یک عمر زندگی است ، یک اتفاق نیست...

خدایا مرا پاکیزه بپذیر

یا مهدی (عج)

او که جوانی نورس بود سراسیمه و شوریده حال در کوچه های مدینه گردش می کرد و پیوسته از سوز دل به درگاه خدا می نالید " ای عادل ترین عادلها میان من و مادرم حکم کن " عمر به وی رسید و گفت :

ای جوان چرا به مادرت نفرین می کنی ؟!

جوان گفت :

ای خلیفه ، مادرم مرا مدت نه ماه در شکم خود نگه داشته و پس از تولد دو سال به من شیر داده و چون بزرگ شدم و خوب و بد را تشخیص دادم مرا از خود دور کرد و گفت تو پسر من نیستی !

عمر رو به زن کرده و گفت : این پسر چه می گوید ؟

زن گفت : ای خلیفه سوگند به خدایی که در پشت پرده نور پنهان است و هیچ دیده ای او را نمی بیند و سوگند به محمد (ص) و خاندانش من هرگز او را نمی شناسم و نمی دانم از کدام قبیله و طایفه است ، قسم به خدا او می خواهد به وسیله این ادعایش مرا در بین عشیره و بستگانم رسوا کند و من دوشیزه ای هستم از قریش و تا کنون شوهر ننموده ام .

عمر به زن گفت آیا شاهدی برای مطلب داری ؟

زن گفت آری و هشتاد نفر از برادران عشیره ای خود را جهت شهادت حاضر ساخت . گواهان نزد عمر شهادت دادند که این پسر دروغ می گوید و می خواهد با این تهمتش زن را در بین طایفه و قبیله اش خوار و ننگین سازد .

ادامه مطلب...

الهی ، بار پروردگارا !

چه کنم قلبم را حجاب تیر? نا آشنایی گرفته و تو را نمی بینم .

طاعتم کم است و گناهانم بسیار ، چه راهی دارم ؟

جز این که به درگاهت روی آورم و از تو خواهان آن باشم که به من قدرت ، توانایی و دانایی بدهی تا تو را بهتر بشناسم و بتوانم در راه تو قدمهایی استوار داشته باشم .

مگر نه این است که فرموده ای : « إن یَنصُرکُم وَ یُثَبِّت اقدامَکُم !».

الهی ! معصیت کارم ،کوهی از گاهان که انجام داده ام در مقابلم صف کشیده اند و سد راه من هستند . خودت فرموده ای : « ادعونی استَجِب لَکُم » . به درگاهت روی آورده ام و ازتو می خواهم که من را از این درّ? سقوط نجات دهی .

از تو مسئلت دارم که موفق شوم به گوشه ای از دستورات تو عمل کنم .

از این که این سعادت را به من گنهکار عنایت فرموده ای تا موفق شوم در جبهه های نورعلیه ظلمت حضور پیدا کنم ، تو را سپاس می گویم.

خدایا مرا پاکیزه بپذیر

یا مهدی (عج)

شهید محسن نعمتی ، صبر جمیل ، ص290

در یک روز گرم تابستان که تازه از خط مقدم به قرارگاه برگشته بود. برایش یک کمپوت خنک گیلاس بازکردند . آن را جلوی صورتش برد ، پرسید:

امروز به بسیجی ها کمپوت داده اید؟

وقتی گفتند: نه جزء جیره نبوده است.

گفت : پس چرا برای من باز کردید؟

گفتند : دیدیم خیلی خسته ای ؛ کی از شما بهرت ؟

به یک باره با شنیدن این حرف، رنگ صورت مهدی عوض شد و با ناراحتی جواب داد:

از من بهتر ، بچه های بسیجی هایی  هستند که بدون هیچ چشم داشتی می جنگند و جان می دهند.

هر چه به او اصرار کردند که حالا دیگر این کمپوت باز شده این قدر سخت نگیر ، قبول نکرد .

بعد رو کرد به آن شخص و گفت :

حالا که این را باز کردی و اصرار می کنی ، خودت بخور تا در آن دنیا هم جواب بدهی .

خدایا مرا پاکیزه بپذیر

یا مهدی (عج)