مرحوم بحرانی در صفحه 16 غایة المراد از جلد یک فرائد السمطین فی فضائل المرتضی و البتول و السبطین از رسول خدا صلی اله علیه و آله نقل کرده : زمانی که خدای تعالی آدم ابوالبشر را خلق نمود از روح خود در او دمید ، آدم علیه السلام به جانب راست عرض نظر کرد ، در این هنگام پنج شبح نورانی را دید که در حال رکوع و سجودند . حضرت آدم گفت: بار پروردگارا ! آیا کسی را قبل از من از خاک آفریده ای ؟ ! حقتعالی فرمود : نه یا آدم . گفت : پس این پنج نفری را که می بینم به هیئت و شکل منند ، کیانند ؟!
حقتعالی فرمود:این پنج نفر از نسل تو هستند ، اگر آنان نبودند تو را نمی آفریدم . اینان پنج تنی هستند که نامشان از نام من گرفته شده است ، اگر آنان نبودند نه بهشت و جهنم را می آفریدم و نه عرش و نه کرسی ونه آسمان و زمین و نه فرشتگان و انس و جن را ، پس من محمودم و این محمد (صلی الله علیه و آله ) و من عالی هستم و این علی است و من فاطرم و این فاطمه است و من احسانم و این حسن است و من محسنم و این حسین است. به عزتم سوگند هرز کسی به اندازه ذره ای از دانه خردلی دشمنی یکی از اینان را دارا باشد، او را داخل آتش می نمایم و از کسی پروایی هم ندارم.
یا آدم ! اینان برگزیده های منند که هب ولایت و شفاعت اینان مردم را نجات می دهم و به غضب و دشمنی افراد با اینان آنها را هلاک می گردانم ، هرگاه به سوی من حاجتی داشتی پس به اینان توسل بجوی.
آنگاه رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:« نَحنُ سَفینَةُ النِّجاةِ مَن تَعَلَّقَ بِها نَجی وَ مَن حادَّ عَنها هَلَکَ ، فَمَن کانَ لَهُ اِلَی اللهِ حاجَةً فَلیَسئَل بِنا اَهلَ البَیتِ:
ماییم کشتی نجات ، کسی که به آن تمسک جست نجات پیدا می کند و کسی که از آن جدا شود هلاک می شود ، پس کسی که برای او حاجتی به سوی خدا هست ، پس به وسیل? ما اهلبیت باید حاجتش را درخواست نماید.
