آدم عرض کرد: خداوندا شیطان را به من مسلط ساختی و مثل جریان خون در رگ ها او را هم قادر کردی که به بدن من داخل شود .
خداوند فرمود: ای آدم در قبال این امتیاز را به تو و به فرزندانت دادم که هر کس فکر عمل بد کند به حساب او نوشته نشود ولی اگر آن عمل بد را انجام داد فقط یک جرم حساب شود. لکن اگر کسی نیت به انجام عمل خوب کرد ولی انجام نداد یک ثواب برای او نوشته شود و اگر آن نیت خوب عمل کرده ثواب به او داده می شود .
آدم (ع) عرض کرد : خداوند این عنایت را درباره من و فرزندانم زیادتر کن .
خداوند فرمود : اگر کسی از فرزندانت گناهی را مرتکب شد و بعد از آن توبه من آن گناه را می بخشم .
بازهم آدم (ع) گفت : خداوندا بیشتر از این هم عنایت فرما .
خداوند فرمود : من مهلت توبه را تا دم مرگ به آنها دادم .
آدم (ع)عرض کرد : : خداوندا لطف بسیار است و کافی باشد .
بحارالانوار ، ج 6 ص 18 ، ح2
